باز امشب دل نمی گنجد به پوست
باز امشب مست مستم کرده دوست
ساقی امشب باده پی در پی بریز
گل بریز و گل بپاش و می بریز
از خم کوثر می بی غش بده
می ز جنس آب ، نه آتش بده
ساقی امشب خارها گل می شود
دشتهای خشک سنبل می شود
کارها امشب به سامان می رسد
کار درد امشب به درمان می رسد
عرش را تا فرش آذین بسته اند
 هر طرف گلهای رنگین بسته اند
مطرب لاهوتیان دف می زند
حور می رقصد ملک کف می زند
کوه بی تاب است و دریا بی قرار
آسمان حیران زمین چشم انتظار
مکه مبهوت و مدینه در سکوت
کعبه محرم ، قبله در حال قنوت
در حجاز امشب صفایی دیگر است
غرق در شور و نوایی دیگر است
الغرض از انبیاء  و اولیاء
و ز ملائک تا رسولان خدا
جمله گرد خانه ای گردیده جمع
همچنان پروانه ها بر گرد شمع
خانه ای کوچک ولی کانون وحی
خانه اما مجلس قانون وحی
خانه ای کز آسمانها برتر است
شهر دلها خانه پیغمبر است
سقف آن لطف و زمینش رحمت است
فرش آن جود  و گلیمش عزت است
خشت خشتش قبله گاه عالم است
درب آن باب النجات آدم است
سینه ها بریان نفس ها در شمار
گرد خانه عالمی چشم انتظار
ناگهان جبریل آمد با شعف
رفت روی بام آن بیت الشرف
گفت مردم روح طاها آمده
فاش می گویم که زهرا آمده
کیست زهرا یاس خوش عطر رسول
راضیه مرضیه انسیه بتول
کیست زهرا کهکشانی منجلی
کیست زهرا کعبه عشق علی
کیست زهرا عالمی را نور عین
میوه قلب حسن جان حسین
کسیت زهرا عالمی حیران او
ذره تا خورشید سر گردان او
گر نبود او هستی هستی نبود
ساغر و پیمانه و مستی نبود
گر نبود او عشق معنایی نداشت
هیچکس امید فردایی نداشت
گر نبود او زمزم و کوثر نبود
گر نبود او احمد و حیدر نبود
او تمام راز و رمز عالم است
افتخار دودمان آدم است
موی او واللیل رویش و الضحی
قد او طوبی و قدرش هل اتی
هرچه در عالم بود پابست اوست
هرچه در هستی بود از هست اوست
کیست زهرا قبله شرم و عفاف
کعبه گرد اوست در حال طواف
حجب و ایمان غنچه ای بر موی او
صبر و تقوی نیز ریگ جوی او
او بود روح تجلی های طور
در حقیقت نور محض و محض نور
قامت او عرش حق را قائمه است
هر چه در عالم بود از فاطمه است
اوست شمع و قلبها پروانه اش
ما همه مستاجران خانه اش
آی بی بی جان گدایان توأیم
خوانده یا ناخوانده مهمان توأیم
من کجا و میهمان فاطمه
من کجا و مدح خوان فاطمه
دولت این لطف و این فضل خدا
از تو دارم یا علی موسی الرضا
شاعر:حاج ابراهیم قانع