از سوز سینه ام جگر سنگ خاره سوخت
هم سنگ خاره سوخت و هم راه چاره سوخت
از بس ستاره ریختم از آسمان چشم
بر اشک غربتم دل ماه و ستاره سوخت
آتش زسوز سینه ام آتش گرفته است
داغ حرارت جگر پاره پاره سوخت
یاری که سوخت پشت در خانه مثل شمع
این غم کجا برم که ز آهم دوباره سوخت
می کرد با اشاره به من فاطمه سلام
از ضعف شد چنان که توان اشاره سوخت
سید محسن حسینی