دور از بهار روی تو گل رنگ و بو نداشت
بی آفرینش تو فلک آبرو نداشت
ممکن نبود نام تو را بر زبان برد
یکبار هم، رسول خدا گر وضو نداشت
وقتی که شادمانی تو شادی خداست
دنیا به غیر خنده ی تو آرزو نداشت
پاکی ز اشک نم نم تو آب می خورد
دل بی زلال گریه ی تو شستشو نداشت
منظور حق ز خلقت عالم وجود توست
دنیای بی تو ارزش یک تار مو نداشت
دیوان نور مدح تو قرآن لقب گرفت
کوثر اگر نداشت مِی ای در سبو نداشت
این آسمان وصف تو بسیار دیدنی ست
مدح تو از دهان پیمبر شنیدنی ست