سامرا! امشب مدینه می شود گریان تو
 آسمان ها اشک می بارند بر دامان تو
شمع روشن می کند چشم ستاره تا سحر
 با گلاب اشک می شوید تن سوزان تو
ای حصار آفتاب ای آسمانِ در قفس
 یوسفت را می برند از گوشۀ زندان تو
گریه کن خواندند در بزم خدا شعر شراب
 گریه کن آتش گرفته سینۀ قرآن تو
چاک زن پیراهن صبرت مگر روشن شود
 در غبار چشم ها آیینۀ پنهان تو
دست و پایت سرد شد اما سرا پای تو سوخت
 رو به سمت قبله کن پرواز کرده جان تو