از نور تو آفتاب امداد گرفت
 از راه تو دین طریق ارشاد گرفت
 شیعه ره و رسم عاشقی هایش را
 از جامعه کبیره ات یاد گرفت
 ×××
 بی شک گل مرگ خویشتن را بو کرد
 آن کس که به دشنام و جسارت خو کرد
 بنگر به مرام دشمن بیچاره
 هر جا که کم آورد به توهین رو کرد
 ×××
 مستیم ز باده ی تولای نقی
 جان هدیه ی کوچکی ست در پای نقی
 سر بر تن یاوه گوی ها نگذاریم
 سوگند به اسم با مسمای نقی
×××
شاعر:رضا محمدی