آن نازنیـن که وصفِ جمالش خدا کند         امــــــشب خدا کند که نگاهی به ما کند
آن دلــــنواز از دل و از جان عزیزتر                  بــــــــاشد که درد جان و دل ما دوا کند
خواهد کـــــند ثنای کسی را اگر کسی        بـــــهتر همین که مِدحَتِ ابن الرضا کند
ابن الرضــــای دوم و چارم ابوالحسن             که امشب جهان را ز رُخش با صفا کند
چـــارم علی ز عترت و نور دلِ جواد                کـــــــو چون جواد لطف نماید عطا کند
افتــــــــــــــــاده ام بدام بلا یا ابالحسن            غیر از تـو کیست؟ آنکه ز دامم رها کند
دست گــــــــــدائی من و دامان تو بلی              جز سوی تــــو گدای تو رو در کجا کند
ای یــــــــــــــــادگار آل محمد خدا بما             لــــــــــطفی اگر کـــند ز طفیل شما کند