جلوه گران عشق كه خونم حلالشان
پيغمبر و على كه نبينم ملالشان
درياى علم حق به تموّج رسيد و پس
بر ساحل غدير خم افتاد فالشان
تا بر فراز منبر عالم قدم زنند
صدها فرشته فرش نمودند بالشان
دست خدا ز دست نبى قد كشيده است
هريك رسيده‏اند به اوج كمالشان
 كوزه گران عالم عشقند اين دو دست
چيزى نمى‏شود كه بسوزد سفالشان
عالم در اين كتاب ز يك نقطه كمتر است
سر بسته گفته‏ام به تو مقدار مالشان
نعلينشان ز خاك طبيعت منزّه است
خورشيد و ماه ميوه خام خيالشان
اينجا مجال زمزمه‏هاى بلال نيست
زيباترين مؤذن هستى‏است خالشان
قبل از شروع خلقت اين خلق بوده‏اند
يعنى كه از خداى بپرسيد سالشان
دنيا نبود ظرف ظهور على و آل
تاكند و اين پياله نباشد مجالشان
 شاعر:رضا جعفری