هر كجا پای نهی میوۀ لب می روید
بوسه بر پای تو ای دوست عجب می روید
همه اسباب به یك كُن فَیَكونت بسته است
اصلاً انگار ز فكر تو سبب می روید
چیست در خاك نجف ای بت شیرین كه هنوز
هر درختی كه بكارند رطب می روید
در شب زلف تو اُمّید نجاتی دارم
شعلۀ طور اساساً دل شب می روید
به سمرقند چه حاجت كه ثمر شكّر هست
در نجف نیشكر از نهر رجب می روید
خاندانت همه از خُرد و كلان در كارند
شجره نامه ات انگار ز رب می روید
شب میلاد تو حتی منِ عاصی شادم
خار این بادیه در فصل طرب می روید
عاشقان تو ندارند كرامت جز مرگ
بر لب آب حیات تو ادب می روید
سر برآورده غمت از دلِ سلمان چون تاك
گویی از مملكت فارس، عرب می روید
آب شمشیر تو هر جا كه كند طغیانی
گر به رحمت گذرد نیز غضب می روید
تو طلب كار منی جلب مرا زود بگیر
نكنم هیچ فراری، تو بیا زود بگیر
شاعر:محمد سهرابی