به سمت کعبه ملک هم دخیل می آورد
که مادری پسری بی بدیل می آورد
گشود لب به سخن کعبه، داشت بی پرده
برای خلقت عالم دلیل می آورد
ز اشک شوق ملک، زیر پاش دریا شد
و کعبه غرق کلیمی که نیل می آورد
خلیل با تبر آمد به بُتکده، اما
به روی دوش، محمد، خلیل می آورد
علی برادری اش را به عدل ثابت کرد
که شعله جانب دست عقیل می آورد
چگونه وصف شه لافتی کنم، که خدا
به مدح او صفت از این قبیل می آورد
شاعر:سید حمیدرضا برقعی