بر سر آنم زبان بگشایم و آوا كنم
خویش را در محضر مولای خود پیدا كنم
تا بگوید سر گذشت غربتش را بهر من
سر گذارم بر قدومش با دلش نجوا كنم
او امام هشتم و آئینه ذات خداست
عالمی را من فقط با نام او شیدا كنم
تا كه مولانا رضا از دست من گردد رضا
از زبان حال او گویم روایت ای خدا
سال ها من منتظر بودم كه آید گوهرم
این مبارك كودك و نور دو چشم مادرم
او مبارك تر بود از هر چه مولود است و بس
او محمد یا جواد است و بود تاج سرم
او امامت را برایم تا ابد تثبیت كرد
كرد رسوا فتنه ی خصم لعین و ابتر م
او مسیح عترت صدیقه ی اطهر بود
در مقام عصمتش همپایه ی كوثر بود
كودك است اما چو لب وا كرد غوغایی نمود
خطبه ای كوتاه خواند و كار زیبایی نمود
آن چنان شیوا سخن گفت و عدو را پست كرد
آن كه اهلش بود گفتا كار زهرایی نمود
رفع تهمت كرد، از آن كه ز مریم برتر است
بهر مادر كودك نازم مسیحایی نمود
گفت من  از نسل زهرایم عزیز حیدرم
من جواد ابن الرضا آئینه پیغمبرم
گر نمی آمد بنای دین حق كامل نبود
دشمن من شاد می شد گر مرا حاصل نبود
گر نمی آمد اگر چه بعد عمری انتظار
تهمت دیرینه ی ابتر مرا باطل نبود
 بهر دیدار جمال نازنین كودكم
كس شبیه من چنین آشفته و بیدل نبود
پیش زهرا سر فرازم این جواد من بود
نی كه بهر شیعه این باب المراد من بود
دست از او بر مدارید این گل زهرا بود
دست او باز است و كارش حل مشكل ها بود
نی فقط آبادی دنیا بخواهید از جواد
در قیامت كار او زیباتر از دنیا بود
كم از او هرگز مخواهید این جفا بر او شود
عاشق دیدار سائل چشم این  آقا بود
هستی ام دار وندار من همین دردانه است
هر كه صاحب عقل باشد بهر او دیوانه است
با چه جرات شرح اوصاف كمالش می كنید؟
با قیاس یوسفی وصف جمالش می كنید؟
یوسف از دریای زیبایی او یك قطره است
از خدا گوئید گر نشر خصالش می كنید
این جواد من شبیه من غریب و بی كس است
منعم از گریه چرا وقت وصالش می كنید
گوئیا می بینم اینك در جوانی دلبرم
می شود مظلوم كشته مثل زهرا مادرم
ماهیان بحر و مرغان هوا گریان او
جمله ذرات دو عالم می شود نالان او
از شرار زهر و از سوز عطش پرپر زند
كف زند شادی نماید زوج بی ایمان او
در شب میلاد او من روضه خوانی می كنم
جان من كه باب او هستم فدای جان او
اولین مرثیه خوان و روضه خوان او منم
هر كه گوید از غم او میزبان او منم
شاعر:جواد حیدری