قلم به سمت شکوهت قدم قدم آمد
 به سمت دفتر شعرم خود قلم آمد
 دوباره حس سرودن گرفته ام آقا
 و با اجازه ی دستت بگو... دلم آمد
 هنوز مرقد تو سامرای عشاق است
 بدون عشق مگر می شود حرم آمد؟
 میان مسجد اعظم، گدای سامری ام
 و جامعه، شب جمعه، چه با کرم آمد
 حریم حرمت تو قابل شکستن نیست
 و شأن نام تو در این زبان الکن نیست
 همیشه چهره ی تو رنگی از تبسم داشت
 بگو که سنگ ابوهاشمت تکلم داشت
 چهار روز عزیزی که روزه مستحب است
 جواب پیش تو بود و دلم تلاطم داشت
 هر آن که چهره ی نورانی تو را می دید
 درون چشمه ی قلبش غدیری از خم داشت
 چقدر خواست تو را سرزنش کند امّا
 همیشه این متوکل سرِ توهّم داشت
 اسیر سلسله ی توست بغض زندان ها
 به خاک پای تو مستند کلّ حیوان ها
شهادت تو "دوشنبه" است...ای دهم دلبر
 دوشنبه قصه ی آتش، وفات پیغمبر
 شاعر:علی پور زمان