ای بقیع !

برگشا مُهر خاموشى از زبانت اى بقيع!

جاى زهرا را بگو با زائرانت اى بقيع!

ديده گريان ما را بنگر و با ما بگو

 در كجا خوابيده آن آرام جانت اى بقيع!

لطف كن، گم كرده ما را نشان ما بده

بشكن اين مُهر خموشى از زبانت اى بقيع!

گر دهى بر من نشان از قبر زهرا، تا ابد

 برندارم سر ز خاك آستانت اى بقيع!

گفت مولا رازِ اين مطلب مگو با هيچ كس

 خوب بيرون آمدى از امتحانت اى بقيع!

گر ندارى اذن از مولا كه سازى برملا

 لااقل با ما بگو از داستانت اى بقيع!

فاطمه با پهلوى بشكسته شد مهمان تو

 دِه خبر ما را ز حال ميهمانت اى بقيع!

آرزو دارد به دل خسرو كه تا صاحب زمان

 برملا سازد مگر راز نهانت اى بقيع!

 (محمّد خسرو نژاد)