تا از مژه ات تیر در ابرو بگذاری
صد داغ نهان بر دل آهو بگذاری
نه یوسف بی ظرفیتی تا که به بازار
زیبایی خود را به هیاهو بگذاری
این گونه که موزونی و خوش، بین دو ابرو
هر شب به گمانم که ترازو بگذاری !
ای ماه جوان! بگذر از این سو که جهان را
انگشت عجب بر لب چاقو بگذاری
ای ماه جوان! آه ولی زود نباشد :
کامل نشده دست به زانو بگذاری؟!
وقت است که بنشینی و شب های جهان را
توصیف کنی، شانه به گیسو بگذاری
********
شاعر : مهدی رحیمی