روبه نجف نموده ام دم به دم
هم به زمان شادي و روز غم
مرغ دلم زائر كويش بُوَد
طالب پرواز به سويش بود
دل كه به تير عاشقي هدف شد
قبله گه اش به جانب نجف شد
كعبه به پابوس نجف فخر داشت
كه اينچنين جدار خودراشكافت
بيت خدا گشوده ديوار خود
تاكه درآغوش كشد يار خود
خدا كه عاشق جمال علي است
منتظرِ گاه وصال علي است
خدا نموده جلوه در خانه اش
جلوه زروي يار جانانه اش
وجه علي وجه خداي علي است
هردوجهان مست ولاي علي است