شیر خدا، شاه ولایت علی    ***   صیقلی ذکر خفی و جلی
روز احد چون صف هیجا گرفت   ***    تیر مخالف به تنش جا گرفت
غنچه پیکان، بگل او نهفت   ***    صد گل راحت زگل او شکفت
روی عبادت سوی محراب کرد    ***    پشت‏بدرد سر اصحاب کرد
خنجر الماس چو بفراختند    ***     چاک بر آن چون گلش انداختند
غرقه بخون، غنچه زنگارگون    ***    آمد از آن گلبن احسان برون
گل گل خونش به مصلا چکید    ***    گفت چو فارغ زنماز آن بدید
این همه گل چیست ته پای من    ***   ساخته گلزار مصلای من
صورت حالش چو نمودند باز    ***    گفت که سوگند بدانای راز
کز الم تیغ، ندارم خبر    ***   گرچه زمن نیست‏خبردارتر
طایر من سدره نشین شد چه باک    ***    گر شودم تن چو قفس چاک چاک
«جامی‏» از آلایش تن پاک شو    ***    در قدم پاکروان خاک شو
باشد از آن خاک بگردی رسی    ***    گرد شکافی و بمردی رسی
(عبدالرحمن جامی)