يا اخا درد هم آغوش من است
پرچم عشق تو بر دوش من است
شکوه ای نيست در اين ابرازم
به حديث غم تو می نازم
نه غم و رنج کنون می کشدم
شوق ديدار رخت می کشدم
مرغ بشکسته پر و بال
 من راوی مقتل گودالم من
زائر تشنه لب علقمه ام
 سند مستند فاطمه ام
آنکه با خصم تو جنگيده منم
 بانی عشق پسنديده منم
صاحب نافلهء زندانم
 شاهد قافلهء طفلانم
ناظر چشم گهربار منم
روح آرامش بيمار منم
بر حرم حملهء مردم ديدم
 خيمه ها را به تلاطم ديدم
ديده ام سيلی نامردان را
طفل گم گشته و سرگردان را
پيش مجنون گل ليلی چيدند
راس معشوق مرا ببريدند
ماجرايی که ز محمل دارم
 خاطراتی است که در دل دارم
چون که انگشت نما شد سر تو
باز شد تازه لب خواهر تو
دامنم خيس شد از چشم ترم
چوبه محملم از خون سرم
آن زمان ناطقم از حيدر بود
اثر خطبه ام از کوثر بود
کاخ ها را همه ويران کردم
ز غم آزاد اسيران کردم
ليک از شام شده خم کمرم
 من نگويم که چه آمد به سرم
تهمت دشمن و لبخند پليد
چوب خزران و لب سرخ شهيد
از همان روز پريشان ماندم
تا کنون يکسره گريان ماندم
منکه عمری است تو را می جويم
. اينکه از وصل سخن می گويم
آمدم روی حسينم بينم
چهره نور دو عينم بينم
ذکرت ای يار بر اين لب دارم
 شوقت ای هستی زينب دارم