روشن کن از نگاه خودت آفتاب را                       
   با یک اشاره شقّه کن این ماهتاب را
ای بیت بیت مثنویت «شمس والضّحی»!                 
   باری بخوان برای من این شعر ناب را
از بین هر چه هست در عالم خدای عشق                
 کرده به نام پاک تو هر انتخاب را
از بین هر چه گل، گل سرخ محمدی                           
 از بین هر چه آب در عالم، گلاب را
حل کرده است مکتب چشمان روشنت                        
هر پرسش و معادله ی بی جواب را
هان ای رسول صبح! طلوعی... اشاره ای
بیدار کن جهان گرفتار خواب را
------------------