كریم السجایا جمیل الشیم                  نبى البرایا شفیع الامم
امام رسل، پیشواى سبیل                   امین خدا، مهبط جبرئیل
شفیع الوری، خواجه بعث و نشر            امام الهدی، صدر دیوان حشر
كلیمى كه چرخ فلك طور اوست            همه نورها پرتو نور اوست
یتیمى كه ناكرده قرآن درست               كتب خانه ى چند ملت بشست
چو عزمش برآهخت شمشیر بیم            به معجز میان قمر زد دو نیم
چو صیتش در افواه دنیا فتاد                 تزلزل در ایوان كسرى فتاد
به لاقامت لات بشكست خرد                به اعزاز دین آب عزى ببرد
نه از لات و عزى برآورد گرد                   كه تورات و انجیل منسوخ كرد
شبى بر نشست از فلك برگذشت         به تمكین و جاه از ملك برگذشت
چنان گرم در تیه قربت براند                  كه در سدره جبریل از او بازماند
بدو گفت سالار بیت الحرام                   كه اى حامل وحى برتر خرام
چو در دوستى مخلصم یافتى               عنانم ز صحبت چرا تافتی؟
بگفتا فراتر مجالم نماند                        بماندم كه نیروى بالم نماند
اگر یك سر مو فراتر پرم                       فروغ تجلى بسوزد پرم
نماند به عصیان كسى در گرو               كه دارد چنین سیدى پیشرو
چه نعت پسندیده گویم تو را؟               علیك السلام اى نبى الورى
شاعر : سعدی