ای به مرآت خدا حسن رخت پیدا محمد[1]
ای به فریادت نجات مردم دنیا محمد
ای سراپا مهر ای مهر جهان آرا محمد
ای چراغ آفرینش یا محمد یا محمد
تو فروغ کبریایی تو امام انبیایی
تو به خلقت رهنمایی چند در غار حرایی
تا بسوزد تیرگی از غار بیرون آ محمد
ازچه بردی سربکوه وگفته ای ترک وطن را
ای همه نور ای همه تنها برافروز انجمن را
لب به نام رب گشا بشکن سکوت خویشتن را
چند کعبه از خدا خواهد ظهور بت شکن را
احمدا پیغمبری کن رهبری کن رهبری کن
آفتابا دلبری کن خلق را روشنگری کن
باز کن زنجیر جهل از پای انسانها محمد
در محیط نور چشم آدمی بی نور تا کی
ای حیات جان انسان از تو انسان دور تا کی
دخترکها زنده با دست پدر در گور تا کی
بردگان را بر فراز دوش بار زور تا کی
روح مردی در حقارت زن به زنجیر اسارت
ای ز معبودت اشارت تا به کی ظلم و شرارت
ای خدا را دست این زنجیر را بگشا محمد
ای زبان خالق ای خلق خدا را یار اقرأ
ای ز فریاد جهانگیرت جهان بیدار اقرأ
ای کلامت نور رویت مطلع الانوار اقرأ
ای کویر تشنة دل از دمت گلزار اقرأ
ای خدایی اقتدارت ای جهان در اختیارت
ای خلایق بی قرارت ای بشر چشم انتظارت
لب گشا تا آدمیت را کنی احیا محمد
در کویر تشنة هستی گل ایمان بپرور
تو مسیح عالمی در جسم عالم جان بپرور
حمزه و عمار و سعد و بوذر و سلمان بپرور
لاله های خویشتن در گلبن ایمان بپرور
نبود از دشمن هراست نیست بیم از شر ناست
ای ز سوی حق سپاست وی علی پیر کلاست
ما علی دادیم بر تو نیستی تنها محمد
شیعه از آغاز با قرآن و عترت دست داده
پیش سیل فتنه همچون کوه محکم ایستاده
ترک جان درراه جانان گفته سر بر کف نهاده
دل به قرآن داده و بر پای عترت اوفتاده
شیعه با نور ولایت گشته از اول هدایت
کرده ازحیدرحمایت می کند درخون روایت
آنچه از قرآن و عترت یاد دارد یا محمد
شیعه از غار حرا ره در غدیر خم گشوده
شیعه از آغاز بعثت با علی همگام بوده
شیعه اشعار ولایت را به موج خون سروده
شیعه درخون مدح عترت گفته قرآن راستوده
شیعه یعنی عبد داور شیعه یعنی یار حیدر
شیعه یعنی حرف آخر شیعه یعنی جسم بی سر
شیعه جان است و کند پرواز دائم با محمد
شیعه بر سنگ  شعر ولایت می نگارد
شیعه هر جا پا گذارد بعثتی در پیش دارد
شیعه جان دریاری آل پیمبر می سپارد
شیعه سر در خط قرآن حکم عترت می گذارد
چهارده خورشید دارد سر خط تایید دارد
شیعه درخون عیددارد یک جهان توحید دارد
شیعه راهش  بوده راه  دخترت زهرا محمد