نقد هستی را خدا بر آل طاها هدیه کرد
تا علی را غنچه ای بی مثل و همتا هدیه کرد
در بهشت آرزو با خلقت نور حسین
عشق را عشق آفرین مفهوم و معنا هدیه کرد
در سپهر عشق و آزادی خدای ذوالجلال
در پگاه نور خورشیدی دل آرا هدیه کرد
باز بحر بیکرانِ رحمت حق موج زد
گوهری از بحر لطف خود به زهرا هدیه کرد
غنچۀ لب های حیدر با تبسم باز شد
زین گل سرخی که بر او حق تعالی هدیه کرد
عرشیان گفتند از عرش برین با فرشیان
گوشوارِ عرشِ خود را، حق به مولا هدیه کرد
من نمی گویم خدا گل داد در دست علی
بلکه می گویم به او باغی مصفا هدیه کرد
تا حسین بن علی چشمان خود را باز کرد
فطرس بی بال و پر را بال زیبا هدیه کرد
با شکوفائیِ خود دلدادگان عشق را
یک جهان شیدائی و شور و تمنا هدیه کرد
تا دل ما را به نور خویش نورانی کند
مهر او را دست رحمت بر دل ما هدیه کرد
روز اول حق به او بخشید عرش و فرش را
روز آخر او تمام هستیش را هدیه کرد
شکر لله ای «وفائی» از ولا و مهر او
توشه ای بر ما خدا از بهر فردا هدیه کرد
شاعر:سید هاشم وفایی