اشعار دو بیتی و پیامکی برای شهادت حضرت زهرا س

نگاه سرد مردم بود و آتش



صدا بين صدا گم بود و آتش



بجاي تسليت با دسته ي گل



هجوم قوم هيضم بود و آتش



***

گرفتي از مدينه گفتنت را



دريغ از من نمودي ديدنت را



ولي با من بگو ساعت به ساعت



چرا كردي عوض پيراهنت را



***



كمي از غسل زير پيرهن ماند



كمي از خون خشك بر بدن ماند



كفن را در بغل بگرفت و بو كرد



همان طفلي كه آخر بي كفن ماند

***

من بودم باب هل اتي را بستند



امكان رسيدن به خدا را بستند



اي كاش بميرم كه خجالت زده ام



من بودم و دست مرتضي را بستند



***

عمريست رهين منت زهرائيم



مشهور شده به عزت زهرائيم



مُرديم اگر به قبر ما بنويسيد



ماپير غلام حضرت زهرائيم



***

ما زنده به لطف و رحمت زهرائيم



مامور براي خدمت زهرائيم



روزي كه تمام خلق حيران هستند



ما منتظر شفاعت زهرائيم



***



یتیمان جز دو چشم تر ندارند



به غیر از خاک غم بر سر ندارند



چو مادر مرده ها باید فغان کرد



که طفلان علی مادر ندارند

***

چه حالی داده دل را دست مادر



که می شستی زدنیا دست مادر



از آن سیلی مگر چشمت نمی دید



که می جستی مرا با دست مادر



***



آنان که بر این خانه هجوم آوردند



در خاک نهال کینه را پروردند



در کعبه علی شکسته بتها شان را



اکنون به در خانه تلافی کردند



***



خون است که روی خاک خشت افتاده است



داغ است به قلب سر نوشت افتاده است



خیزید وفرشته را به بیرون ببرید



آتش به در باغ بهشت افتاده است



***



بر چهره شکوه آسمانی داری



یک پنجره باغ ارغوانی داری



ای رزم تو بین کوچه ودرپس در



بر سینه مدال قهرمانی داری

***

الهي داد از اين دل داد  از اين دل



كنار قبر زهرا كرده منزل



بگو زهرا زجا خيزد ببيند



كه ا شك ديده كردخاك او گل



***



چه فخري خالق از تو بنده كرده



كه خونت دين حق زيبنده كرده



ولي زهرا: محبتهاي زينب 



علي را روز و شب شرمنده كرده



***



چنان داغت دلم غمناك كرده



كه دست من تو را در خاك كرده



بجايت زينب مظلومه تو



غبار غم ز رويم پاك كرده



***



ز سو زدل كنم گريه برايت



كه ديگر نشنوم زهرا صدايت



در و ديوار خانه با نگاهم



بيادم آورد آ ن ناله هايت



***



كنار تربتت اندر دل شب



بود نام تو زهرا جاري از لب



به خانه تا روم با ديده تر



كشد ناز مرا مظلومه زينب



***



اگر محور به هر امكان علي بود



ولي بر فاطمه مهمان علي بود



كنار تربتت مظلومه زهرا



سر شب تا سحر گريان علي بود



***



چه شبهايي به يادت گريه كردم



زديده دامنم پر لاله كردم



دگر نبود توانم خيزم از جا



نهان تا كه تو هجده ساله كردم



***



چنان دست علي آتش برافروخت



كه حتي ميخ در در شعله اش سوخت



نداند كس بجز مولي الموالي



چگونه ميخ در آن سينه را دوخت



***



سوزاند دل فاطمه را آتش كين



بين در و ديوار شده نقش زمين



با پهلوي فاطمه چها كرد لگد



كاندر يم خون از او شده سقط جنين



***



بر خلق جهان كه گشته معلوم علي



از حق خودت شدي تو محروم علي



بر كنگره ي عرش بجان حسنين



با اشك نوشته است، مظلوم علي



***



چون مرغ سحر شكسته باشد بالم



يك تن نبود فاطمه پرسد حالم



رفتي تو ولي جان نبي روح علي



بي تو به خدا صفا ندارد عالم

***

غم دوران من گردد يتيمي



كه هم پيمان من گردد يتيمي



من از قد كمانت حتم دارم



بلاي جان من گردد يتيمي



***



نمي گويم كه تو نا مهرباني



زبس خون رفته از تو ناتواني



دلم خواهد در آغوشم بگيري



چه سازم كه شكسته استخواني



***



مكن مخفي به سينه آه، مادر



مرا كن از غمت آگاه ،مادر



مشو راضي پس از تو زنده باشم



گل خود را ببر همراه ،مادر



***



 



همي گردم به دنبال بهانه



زنم بوسه به جاي تازيانه



چو لبخند از لبانت رفته مادر



صفائي نيست در اين آشيانه



***



تو كه ركن تمام كائناتي



چرا با كودكان كم التفاتي



گمانم قبل تو زينب بميرد



شنيده ناله ي عجل وفاتي



***



تمناي دل زينب همينه



كه روي زانو مادر بشينه



الهي اين چه درد بي دوائي است



كه دختر روي مادر را نبينه

***

چو مي اُفتد به چشمم گاهواره



نفس مي گردد از غم پُر شماره



الهي كاش محسن در برم بود



نمي شد قلبم از كين پاره پاره



***

تو هم با کوفه هم دستی مدینه



نمک خوردی ولی پستی مدینه



کسی بر بازوی زهرا نمی زد



اگر دستم نمی بستی مدینه



***



اينها كه بسوي خانه ام تاخته اند



اينها كه مرا به گريه انداخته اند



با چادر و چوبه هاي بيت الاحزان



از بغض تو مشعل همگي ساخته اند