گر چه بر میخانه ی یارم رسیدم ای دریغ
چهره ی زیبای ساقی را ندیدم ای دریغ
در تجارت خانه ی دنیا زیان ها دیده ام
عمر خود دادم تباهی را خریدم ای دریغ
درد من این است در کنج دل آشفته ام
دیگر از درمان دردم نا امیدم ای دریغ!
کاش با یک غمزه ی آن نرگس مستانه ات
طعم عشق کربلا را می چشیدم ای دریغ!
کاش همچون کودکی با سادگی و شور و عشق
در پی خیل حسینی می دویدم ای دریغ!
من نمی دانم بهای اشک و آه و سوز دل
بس که بر دل پرده ی ظلمت کشیدم ای دریغ
ای خوش آن روزی که با تو رمز و رازی داشتم
کاش آوای تو را من می شنیدم ای دریغ!
آن زمانی که پر و بال الهی داشتم
جلد تو بودم به سویت می پریدم ای دریغ
شاعر:جواد حیدری