تا ابد كوثر توحید ز پیمانه ی اوست
سینه ی سوختگان شمع عزاخانه ی اوست
شعله های عطشش در نفسِ خسته ی ما
كوه سنگین غم ما به روی شانه ی اوست
حرم اوست حریمی كه بُود كعبه ی جان
دل بشكسته بهشتی ست كه ویرانه ی اوست
دل آتش زده ی ما كه جهانی را سوخت
شعله اش از شرر دامن ریحانه ی اوست
گوهری را كه خدا قیمت آن داند و بس
درّ اشكی ست كه تقدیم به دردانه ی اوست
طرفه بیتی ست از آن شاعر شیرین سخنش
یك جهان عاطفه در ساغر و پیمانه ی اوست
این حسین كیست كه عالم همه دیوانه ی اوست
این چه شمعی ست كه جان ها همه پروانه ی اوست
هر كجا حكم الهی ست سخن گو، سرِ توست
شاخه و نخل و نی و طشت طلا منبر توست
به قیامت قسم از صبح قیامت تا حشر
همه ایام قیامت همه جا محشر توست
آن چه گفتند و نگفتند به اوصاف بهشت
همه در یك گل لبخند علی اصغر توست
آن چه بخشید به اسلام بقا خون تو بود
آن كه خون تو بقا یافت از او خواهر توست
عضو عضو بدنت نیزه و زخمت آیات
ورق مصحف آغشته به خون پیكر توست
دوست می خواست تو را كشته ببیند ور نه
نیزه فرمان بَرِ تو تیغ ثناگو سر توست
نه محرم نه صفر بلكه همه دوره ی سال
باید این بیت بخوانیم كه یاد آور توست
این حسین كیست كه عالم همه دیوانه ی اوست
این چه شمعی ست كه جان ها همه پروانه ی اوست

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار