دو دیده ام به کنارت پر از قمر کردند
ز تیغ و نیزه تنت را چه مختصر کردند

به سان پیکرت ، از هم سپاه من پاشید ...
تورا زدند و مرا چون تو محتضر کردند

قدم شکسته شد از این شکسته قامت تو
شب سیاه مرا بی تو بی سحر کردند

چه آمده به سرت از زمان ترک خیام
چه شد که سهم من از تو ، دو چشم تر کردند

عبا و اهل حرم هم برا تو ناکافیست
تلاش بردن جسم تو بی اثر کردند

نمانده راهی جز اینکه ز پشت سر گیرم
سر سه شعبه ی تیری که در نظر کردند

ببین که آتش بغض علی زبانه زده
ببین که غارت گوشواره ها به سر کردند

برای راحتی غارت حرم ، عباس ...
حریم آل خداوند بی سپر کردند

نگاه کن یل لشکر ببین حرامی ها
بسوی خیمه گه خواهرت نظر کردند

رسیده وقت وداعی ز جنس غربت و غم
که از فراق تو مرگ مرا خبر کردند

شاعر : فرشِد یار محمدی