بهشت عدن كجا و صفای تربت تو
قیاس ذره كجا و بسیط رحمت تو
مشام اهل دل از عطر اشك مست شود
دمی كه غنچه لب گل كند به مدحت تو
چگونه اشرف مخلوق آبرو می یافت
اگر اراده نمی كرد حق به خلقت تو
تمام عمر چو خورشید فیض می بخشد
اگر به ذره بیفتد نگاه رحمت تو
ز چشم فاطمه فردا نهان نمی ماند
دلی كه گشت نهان خانهٔ محبت تو
هنوز رنگ شفق مانده سرخ تا كه مگر
در التهاب بسوزد به پاس حرمت تو
حدیث درد تو را چون شنیدم از مادر
ز كودكی شدم ای دوست غرق محنت تو
مرا به مجلس سوگ تو داد مادر شیر
كه عادت است مرا گریه در مصیبت تو
چه كار كرده ای ای روح گریۀ زینب
كه ریخت اشك پیمبر گه ولادت تو
تمام ترسش از این است "آذری" نكند
بمیرد و نرسد عاقبت به ساحت تو
شاعر:حسین آذری