تو را آن گونه می نامند مولای تلاطم ها
و نامت غرش آبی آوای تلاطم ها
تو را این گونه می فهمند مجذوبان كه اربابی
و نامت مونس هموارهٔ شب های بی خوابی
تو را این گونه می سنجند با شأن خداوندی
خدا ذات تو را با ذات عصمت داده پیوندی
تو را پیغمبر بی سرترین پیغام می دانند
تو را بنیانگذار اصلی اسلام می دانند
و تو تكثیر حق در جان هفتاد و دو پیغمبر
كه پیغام تو را بردند از لاهوت آن سوتر
تو میلادت شروع جنبش خونین آزادی ست
تو میلادت برای عاشقان غم، عارفان شادی ست
نمی فهمیم یعنی چه؟ تلاطم از دل دریا
نمی دانیم یعنی چه؟ تولد از دل زهرا
تو را بر محملی از دل از آن بالا فرستادند
تمام آسمان و اهل آن بر پایت افتادند
زمین سر تا سرش چشم است وقتی جلوت اللهی
قدم بگذار ای جان جهان هر جا كه می خواهی
تو را كه مصطفی همواره از جبریل می پرسید
علی در قاب چشم فاطمه هر شب تو را می دید
برایت قبل از آنی كه بیایی گریه می كردند
برای تو شهید كربلا گریه می كردند
برای تو زمین تنگ است می دانم تحمل كن
برایت زندگی ننگ است می دانم تحمل كن
برای تو بلوری كه تراشیده شدی در عرش
زمین و آسمان سنگ است می دانم تحمل كن
برای تو كه گوشت پر ز آهنگ بهشتی هاست
كلام من بد آهنگ است می دانم تحمل كن
تو و با ظلم سازش؟! هرگز این آیین مردان نیست
تو حرف آخرت جنگ است می دانم تحمل كن
زمین می ماند و تو ظهر شور انگیز عاشورا
و یك روز حماسی و غرور انگیز عاشورا
به پیش بادها استاده ای ای روح طوفانی
نگاه تو عمیق و ساده چون آیات قرآنی
خدا را هر چه با اثبات خود اثبات می كردی
تمام عقل ها و روح ها را مات می كردی
كنون من مانده ام بین سرود مرثیه حیران
منم یك لحظه زیر آفتاب و لحظه ای باران
كنون من مانده ام با عقده های تو گره خورده
دلی كه با ضریح كربلای تو گره خورده
قلم از عشق تو آقا زیارت نامه می خواند
و فطرس در جوار تو برایت نامه می خواند
یكی از نامه ها خیس است همراهش سلام ماست
و تو با مهربانی می نویسی این غلام ماست

شاعر : هادی جانفدا