قطره ها می رقصد امشب، چون که سجّاد آمده
شعله ها می لرزد امشب، زینِ عبّاد آمده
زانوان بس که مهیّایِ سجودش گشته اند
پینه بسته رویِ ماهش، فخرِ زُهّاد آمده
روزِ محشر چون ندا آید که: کو زین العباد؟
از میانِ خوب رویان، چهره ای شاد آمده
در نمازش چون شَوَد محوِ جمالِ ایزدی
گر شَوَد شیطان چو ماری، همچو صیّاد آمده
بو محمّد، بوالحسن، صابر به گستاخیِّ دون
تا سِتاند حقِّ محرومین زِ بیداد، آمده
روزِ عاشورا اگر حکمت تبِ جسمش نبود
کاروانِ کربلا فی الجمله بر باد آمده
رودِ چشمانش زِ بعدِ کربلا موّاجِ اشک
بهرِ رسواییِّ ظلم و جورِ شدّاد آمده
هر شبی را تا سحربس قوتِ مسکینان بَرَد
شانه ها از دردِ سنگینش به فریاد آمده
نخلِ دین پر بهره می گردد از آن اُختُ القُری
از دعایش ذکرِ حق، هر لظه در یاد آمده
گر غریبم، سرخوشم، زیرا که مولایم تویی
چون که شیرینِ جمالت، نزدِ فرهاد آمده