ماه به چشماى قشنگ تو حسادت مى ‏كنه
پسر خوشگل ارباب دلو غارت مى ‏كنه
تو آسمان و اهل ولا ماه دل آرا اومده
آى جوونا همه صف بكشيد اكبر ليلا اومده
]حسين (2)[(4)
لبى چون خنده قند داره و موى كمند داره على
چشم زيبا و سياه، قد بلند داره على
من كه شدم ديوونه ى تو اكبر ليلاى حسين
مست مى‏پيمونه ى تو اكبر ليلاى حسين
]حسين (2)[(4)
ثمره چون قمره عزيز جون مادره
صورتش مثل نبى، رگ و پى اش زحيدره
تا كه لب وا مى‏كنه از هفتا آسمون مى‏گه
توى آغوش پدر ناز مى‏كنه اذون مى‏گه
بغل گرفته عمو رو هى ناز مى‏كنه
تامى بينه اون پهلوونو چو غنچه لب وامى كنه
]حسين (2)[(4)
»چهره‏ى احمدى«(32)
مژده بديد به دلها كه شام غم سر اومد
آى جوونا به صف شيد على اكبر اومد
تپش تپش دلم به نام توست
مرغ دلم اسير دام توست
يابن الحسن (3)
چه دستاى قشنگى، چه چشماى سياهى
دل حسين برده به گوشه ى نگاهى
تپش تپش دلم به نام توست
مرغ دلم اسير دام توست
يابن الحسن (3)
چهره ى ماه احمد بازوهاى يداللَّه
از بس رشيده اين طفل عموش مى‏گه ماشااللَّه
تپش تپش دلم به نام توست
مرغ دلم اسير دام توست
يابن الحسن (3)