نمی از چشم های توست چشمه، رود، دريا هم
کمی از رد پای توست جنگل، کوه ، صحرا هم
تو از تورات وانجيل و زبور از نور لبريزی
تو قرآنی ، زمين محو شکوهت، آسمان ها هم
جهان نيلی است طوفانی، جهان دلمرده ظلمانی
تويی تو نوح موسی هم، تويی تو خضر عيسی هم
نوايت نغمه ی داوود، حسنت سوره يوسف
مرا ذوق شنيدن می کشد شوق تماشا هم
تو آن ماهی که در پايت تلاطم می کند دريا
من آن دريای سرگردان دور افتاده از ماهم
اسير روی ماه تو هواخواه نگاه تو
نشسته بين راه تو نه تنها من که دنيا هم
تمام روز ها بی تو شده روزمبادا  نه
که می گريد به حال و روز ما روز مبادا هم
همه امروزها مثل غروب جمعه دلگيرند
که بی توتيره و تلخ است چون ديروز فردا هم
جهانی را که پژواک صدايت را نمی خواهد
نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم
 

شاعر : سید محمد جواد شرافت