جمال عشق پيدا مي شود وقتي تو مي آيي
بساط عيش برپا مي شود وقتي تو مي آيي
نه تنها خاطر دلها شود آشفته از زلفت
چه غوغايي به دنيا مي شود وقتي تو مي آيي
 در اينجا معني بودن،معمايي است،اما خوب
معمايم چه معنا مي شود وقتي تو مي آيي
منم مجنون بي ليلا،در اين شهر غريب ،اما
تمام شهر ليلا مي شود وقتي تو مي آيي
وبي تو زشت مي ماند،به چشمم هر چه مي آيد
وزشتيها چه زيبا مي شود وقتي تو مي آيي
وبي تو گر چه مردابي عفن آلود مي مانم
دلم همرنگ دريا مي شود وقتي تو مي آيي
دل من تنگ تر از غنچه ي باغ دهان توست
که با مهر رخت وا مي شود وقتي تو مي آيي
اگر چه تک درخت پير پائيز گذر گاهم
بهار من شکوفا مي شود وقتي تو مي آيي
تمام آرزوهايم به پايت خاک شد،اما
سراپايم تمنا مي شود وقتي تو مي آيي
و حتي خواستم با تو نگويم راز دل، اما
دريغا مشت من وا مي شود وقتي تو مي آيي

شاعر : ابوالفضل فیروزی