دردل اهل ولا خانه گرفتي نرگس
خانه محفل جانانه گرفتي نرگس
دل زهر عاقل و ديوانه گرفتي نرگس
كز يَم فاطمه دردانه گرفتي نرگس
ديده روشن برخ مهدي عثني عشرت
جان به قربان تو و ماه جمال پسرت
**
اين پسر آينه روي خدا مي باشد
اين پسر مشعل انوار خدا مي باشد
اين پسر سيد جمع سُعَدا مي باشد
اين پسر طالب خون شهدا مي باشد
اين همان است كه دلها همه ديوانه اوست
اين همان است كه جانها همه پروانه اوست
**
افق نسل علي را قمري پيدا شد
خلق را رهبر صاحب نظري پيدا شد
پدر پير خرد را پسري پيدا شد
بلكه بر ملت قرآن پدري پيدا شد
هر كه خواهد رخ تابنده احمد بيند
چهره منتقم آل محمد(ص) بيند
**
اي صفا بخش و شفا بخش دل و جان همه
اي طبيب همه اي داروي درمان همه
همه پروانه و تو شمع فروزان همه
همه جان باخته عشق و تو جانان همه
چه شود عقده ز دلها بگشائي اي دوست
از پس پرده غيبت به درآئي اي دوست
**
طعنه از دشمنت اي دوست شنيدن تا كي
به بدن پيرهن صبر دريدن تا كي
پيش رو بودن و روي تو نديدن تا كي
بار هجران تو بر دوش كشيدن تا كي
ما كه ناديده تو را طالب ديدار شديم
به كمند سر زلف تو گرفتار شديم
**
گوش ياران تو را طعنه اغيار بس است
عاشق زار تو را اين همه آزار بس است
قفس تنگ بر اين مرغ گرفتار بس است
پيش رو بودن و ناديدن رخسار بس است
گلي از گلشن روي تو نچينيم ، چرا؟
ما بميريم و جمال تو نبينيم ، چرا؟
**
ما كه پروانه صفت گِرد غمت سوخته ايم
آتش عشق تو در سينه بر افروخته ايم
قصه عشق تو را از ازل آموخته ايم
كز ولادت به رخت ديده دل دوخته ايم
پر تو حسن تو تا شام ابد در دل ماست
هر طرف روي كني جي تو در محفل ماست
***