سرور ار غم و غصه برد از دل ما
نشانی است از عشق با آل طه
لبالب لبم در و گوهر بریــــــــزد
به اخلاص در محضر فخر بـــطها
اگر مرغ طبعم ببینی غزل خوان
بود شاد باشی ز من نزد مـــــولا
من ار باز کـــــردم را دوبـــــاره
کنم عرض تبریک تقدیم زهــــــــرا
بود سالـــــروز امــــام مکــــرم
که شادند مردم ز اعـــــــلا و ادنا
حسن کئ حسن بود در خلق و خلقش
حسن بود در اسم و هم در مسما
ضیا دل و نور چشم پیــــــــمبر
علی را به حق جانشینی است والا
ره او ره مســـتقیم خـــــــداوند
که راه نجات است امروز و فردا
توانم کجا حق مدهش ادا کرد
که من فی المثل قطره ام اوست دریا
امام دوم همچو روزی بیـــامد
به دنیا و شد نور او عــــالم آرا
مهی در مه روزه گردید طـــالع
که برده است شان مه روزه بالا
اگر بود آن ماه ، ماه معــــظم
مقامش از این ماه گردید عظمی
مهی کو به ماه صیام آمد و هست
پناه خلایق ز پیــــر و ز بـــــرنا
حبیب خدا را گلی با طــــراوت
شه اولیا را نهالی است زیبا
سریر ولایت از او جست زیـــنت
مقام امامت از او یافت معـــنا
ندیدست چشم ملک هیچ کس را
که باشد و را مادری به ز زهرا
مسلم به علم است و ممتاز در حلم
بر این معترف هم احبا هم اعدا
جهان شد ز نور جمالـــش منور
قدم چون که بگذاشت در دار دنیا
تامل مکن دست در دامنش زن
که دستت بگیرد به دنیا و عقبا
به حق جلالش بخوان خالق خود
بگیر از خدا آنچه داری تــــمنا
از این ره علی رفته سوی خدایش
گشوده بر او در خداوند یــکتا