بايد بپذيريم  كه معضل بودم
 يك معضل غير قابل حل بودم
 عادات بدم حكايتش طولاني ست
 از آخر صف هميشه اول بودم!
 در جا زدنم كلافه مي كرد تو را
 در درس حساب عشق تنبل بودم
 با منطق و جبر غيبتت بيگانه
 استاد بزرگ حل جدول بودم!
 از زاويه ي ديد همه؛ غير شما
 شايسته ي تنبيه مفصل بودم
 چشمان شما عيار سنج خوبي ست
 ديدي كه نيازمند صيقل بودم
 با تركه ي لبخند مرا چوب زدي
 آدم شدم عاقبت، عجب خوب زدي

شاعر : حجة الاسلام نیر تبریزی