می رسد نوری که خورشید ست وماه
می رسد عدلی که امید ست و جاه
نام او در کام عشق سوداگراست
می رسد عشقی که میلادست وماه
...
می رسد روزی که ظلم هم رفته است
می رسد عدلی که از ظلم خسته است
حافظ جان ست و عاشق برخداست
نور امید ست ،زبیداد رفته است
...
می رسد روزی که امید دل ست
می رسد روزی که عدل حاصل ست
می خرامند آهوان در دشت دل
نغمه سازند مرغکان،او عادل ست
...
می رسد روزی که ظالم رفته است
می رود ظلمی که برما رفته است
قبله حق ست،کعبه جای اوست
می رسد حجی که راهش بسته است
...
می رسد صبحی،که فردایش تویی
می رسد ماهی که رویایش تویی
کعبه دلها همه مشتاق توست
می رسد روزی که خورشیدش تویی