بیــا کــه دل بــه امـــید تـــو بســـتم آقــا جـان                  وزین عمـل به خدا مست مستم آقا جان
به هر چه دل بسپردم پس از یکی دو سه روز                 بــه اعــتبار تـــو آن را گســستم آقا جان
پـس از یک عـمر نشـستن به پـای ایـن یـا آن                  کـنون ز عشق تو  بیمـار هســتم آقا جان
قــرار بســـتم و چـندین هــــزار ســال بــر آن                  ســر قـرار خــودم هـــم نشـستم آقا جان
بیـا کـه از غــم این سـال هــای بی  سـر و ته                  شـدم مریض و در این راه خستم آقا جان
تـو از همیشـه برایــم  قــشـنگ و خــوب تری                  قسم به آن که منش می پرستم آقا جان
هـــــزار بـوســه گــــذارم بــــه پــــای نامـۀ تو                  اگـر رسـید جـــوابت بـــه دســتم آقا جان
مـــیـان خـرد و کـــلان هــم بــرای خاطـــر تـو                  ببـین چـگونه خـودم را شـکـستم آقا جان
بــه مـثـل مـــردم ایــن ده همیشــه منتظــرم                  بیــا کــه دل بــه امیــد تو بسـتم آقـا جان

شاعر : شهاب نجف آبادی