بـه جـــای نـیـــش اگر نیشتـــــر شود پیدا
چنـــان عمیــــق زنـــد که جگــر شود پیدا
هـــوای پـر زدن از ســـر نمی رود بـیـــرون
"سفر خوش است اگر همسفر شود پیدا"
هـــوای خیـس نگاهم ز حال دل گویاست
ز چشـمـــه ســار نگه گه گهـر شود پیدا
ز من مجـــوی ســـوال شـــــرابـخواری را
به کفــــر متـهمم گـــر نظــــــر شود پیدا
روال مستــــی ما را مخـــوان به بدنامی
که گـه ز تـلخـی چـایـی شکر شود پیدا
مگیـر دست کم این شعلـه ی دل ما را
ز کاه گـاه چــــو کـوهی شرر شود پیدا
کفـن کشیـــده به خویـشم ز آبـرو داری
مبـــاد عیب من محتـضـــر شـــــود پیدا

شاعر : مجید پوریان منش