تا گل نفسی دارد این دل پیِ شیدایی ست
تا لاله کسی دارد این شهر تماشایی ست
گر اهل دلی بشنو قد قامت بلبل را
کین نغمه نه از بلبل کزعالم بالایی ست
آن کس که بهشتی را در ناز گلی بیند
در حلقه ی مژگانش یک جام اهورایی ست
جانی که جهان دارد از بوی گل یاسی ست
یاسی که نفسهایش انفاس مسیحایی ست
دیدم که به پروانه می گفت گل سرخی
کز حال تو ای مجنون گل جلوه ی شیدایی ست
هرجا که دلی مرده است گلها همه پژمرده است
دل جلوه به گل چون داد گل مظهر زیبایی ست