لب را به جز از مدح علی وا نکنی
 با دشمن فاطمه مدارا نکنی
 گر منتظر یوسف زهرا هستی
 غیر از فرج از خدا تمنا نکنی
***
 شاید که کمی سوز به آهت بدهند
 در دهر کمی حشمت و جاهت بدهند
 اما دگر این امر محال است محال
 بی حب علی بهشت راهت بدهند
***
 احمد که دلش جنت الاعلا باشد
 دلگرمی او علی و  زهرا باشد
 در فتنه آخر الزمان راه نجات
 فرمود تولی و تبری باشد
***
 بر شمع شب تار کسی پف نکنم
پیش رخ تو صحبت یوسف نکنم
 هر کس که زند دم از عدوی تو علی
 نامردم اگر به صورتش تف نکنم
***
 اگر مست از می کوثر نگردی
دل آسوده تو در محشر نگردی
 الا ای دشمن زهرا به دوزخ
 الاهی که بری و بر نگردی
***
 به محشر جنب و جوشش را ببیند
 تمام فکر و هوشش را ببیند
 عدوی مرتضی و جنت حق؟
 مگر که پشت گوشش را ببیند
***
 با شهپر جبریل برابر باشم
 گر خاک در خانه ی حیدر باشم
 من عاشق حیدرم محال است محال
 بادشمن فاطمه برادر باشم
***
 مرا از کودکی می گفت مادر
مبر بر لب به غیر از نام حیدر
 اگر خواهی شود شیرم حلالت
 مشو با دشمن زهرا برادر
***
جز بر در عشق نوکری بی معناست
 رفتن به سرای دیگری بی معناست
 وقتی که علی ز دشمنش بیزار است
 با دشمن او برادی بی معناست

شاعر : سید مجتبی شجاع