غروب جمعه شدن ها برایمان تاکی ؟
سحر نگشتن شب های آسمان تاکی ؟
تمام سال و تمامیِ هفته ها رفتند
ندیدن رخ تو در طی زمان تا کی ؟
برای جمعه ی هر هفته گریه ای داریم
((بیا بیا گل زهرا)) زعمق جان تا کی ؟
ز دوری تو به صد راه پر خطا رفتیم
هزار جرم و گنه از منِ جوان تا کی ؟
تمام حاجتمان شد جمال چون ماهت
برای دیدن تو اشک ما،روان تا کی ؟
بیا بهار زمان و زمین گل زهرا
که خستگیِ در این دوره ی خزان تا کی ؟
محلّمان نگذارد کسی بدون شما
بگو که گوشه نشینیِ مومنان تا کی ؟
اگر تمام زمین ریزه خوار خوان تو اند
ندیدن تو سر سفره میزبان ! تا کی ؟
بیا برای همه خطبه ای بخوان آقا
شنیدن سخن تو از این و آن تا کی ؟
منم که (محسنم ) و قافله نمودم گم
ندیدن اثر پای کاروان تا کی ؟