بسیار گله داری و تردید ندارم
افتاده ام از چشم تو تمجید ندارم
چشمان سیاهم که سیاهی رود انگار
بی جلوه ی چشمان تو خورشید ندارم
تنها تو مگر راه نشانم بدهی باز
این جاده مه آلود شد و دید ندارم
تنها تو مگر خوب مرا بار بیاری
از خود عمل مورد تأیید ندارم
باید که فقط دل به عنایات خدا بست
در امر فرج جز به این امید ندارم
لبخند زدن تلخ زمانی که نباشی
بی لطف ظهورت چه کنم؟ عید ندارم
من در خور نوکر شدنت نیستم اما
هر قدر بدم حکم به تبعید ندارم