وَمَا أُبَرِّىءُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ إِنَّ
رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ .سوره ي يوسف-آيه ي53
من خويشتن را بی گناه نمی دانم ، زيرا نفس ، آدمی را به بدی
فرمان می دهد مگر پروردگار من ببخشايدزيرا پروردگار  
 ،  من آمرزنده و مهربان است
---
بـی رحـم تـریـن دشمنم آمــد به جِدالــم
ايـكاش كه ميسوخت دِلِ نفس به حـالـم
من را به زمين مي زند اين نفس ستمگر
بــا تـيــر جَـفـايـي كـه رهـا كـرد بـه بـالـم
مي ترسـم اَز ايـن ِكـبـر و غُـرورِ دلِ غافل
مــانــِع بِــشَـود از سَـــفــرِِ رو بــه كــمـالـم
اِي كـاش كـه درنـيـمه ي ايـن مـاهِ مُـبارك
تـقديـر شَــوَد لَـحـظـه ي مـطـلـوبِ وصـالـم
اي يـارِ سـفر كرده كجايي كه قـريـب است
غِــفــلـت بِــشَـوَد در هـمـه ي عـمـر وَبـالـم

شاعر : اصغر چرمی