دلم رفته ز دستم داده بی داد                       ز می های گنه من مسته مستم داده بی داد

عجب ایّام نابی در کفـــم بود                       ز ایّــام خـــــدایــی من بجســتم داده بی داد

میان دسته مستان عالمی بود                     ولیکن بر خـــماران دل ببستــــم داده بی داد

زمانی در سرم بازی دل بود                       ولیکن حال,من,بی یار و خستم داده بی داد

زمانی عرش حق,اطراقه من بود                 ولیـــکن حال من بر روی فرشم داده بی داد

زمانی دسته یارم,دسته من بود                   ولیکن حـــال از دســتش بترسم داده بی داد

زمانی در دلم باره صفا بود                       ولــــی حالا گنــه شد کلّ هســـتم داده بی داد

زمانی من غلامی,شاه بودم                       ولی حالا چو شـــاهم,پسته پستم داده بی داد