ز اشگ خود شسته ام حجره در بسته را       اجل تماشا کند حال من خسته را
من که مي سوزد از سر تا به پايم
ماه زهرا علي موسي الرضايم
من غريبم     من غريبم     من غريبم
* * * * * * * * * *
بيا مسيحاي من اين نفس آخر است    ماه من از در ، در آ که ديده ام بر در است
اي قرص ماهم بيا اي جوادم
ديده براهم بيا اي جوادم
من غريبم     من غريبم     من غريبم
* * * * * * * * * *
ميان حجره به خود ز بسکه پيچيده ام     بيا تماشا ببين چون گل خشکيده ام
بيا در حجره اي دار و ندارم
تا روي دامانت سر بگذارم
من غريبم     من غريبم     من غريبم
* * * * * * * * * *
ز بسکه ناليده ام خسته تر از خسته ام    بيا جوادم ببين بار سفر بسته ام
من رضايم دلم در شور و شين است
ذکر لبهاي من حسين حسين است
من غريبم     من غريبم     من غريبم
* * * * * * * * * *
از نفس افتادم و نباشدم زمزمه         ديده براهم بود مادر من فاطمه
امشب مي بينم من شمع وجودش
امشب من مي بوسم روي کبودش
من غريبم     من غريبم     من غريبم
* * * * * * * * * *

شاعر : سید محسن حسینی