صداي اذونه باز وقت نمازه مي رسه صدا از نقاره خونه
کعبه ي عشقم شد ضريح مشهد نگاه کن آقام چه مهربونه
سلطان محبت  تو امام عشقي
سالارم رضا جان تو کلام عشقي
هر دلي که مشهدي نيست به واللهِ لياقت دلبر نداره
ميگن بهشت هفت طبقه است   بهشت ما دو طبقه بيشتر نداره
خمار و مستم من باده به دستم ز ذکر سلطان سيرموني ندارم
هر دفعي که من ميرم زيارت دلم و پايين پاش جا ميذارم
مدحش بين قرآن آيه به آيه
يک جلوه ز جنت دارالولايه
دروازه به صحنش آره زياده
اما باب عشقم باب الجواده
هر دلي که مشهدي نيست به واللهِ لياقت دلبر نداره
ميگن بهشت هفت طبقه است   بهشت ما دو طبقه بيشتر نداره
کبوتر قلبم جلد حرمش شد فقط زدست اون دونه ميگيره
بايد بدوني مهرش شده ثروت عاشق آقام کجا فقيره
به به چه حريمي الله اکبر
چه مرد کريمي الله اکبر
چه گلدسته هايي الله اکبر
صحن باصفايي الله اکبر
از انبوه زائر الله اکبر
حيرون ميشه شاعر الله اکبر
از تنديس مشهد الله اکبر
خورشيده يا گنبد الله اکبر
نور چشام همه ميره اگه يه وقت گنبد شاه و نبينه
واللهِ که جهان همه رکابه و شرف شمسش همينه

شاعر : رضا تاجیک