بر آستان رضا روي التجا دارم‏
نظر گشا و ببين التجا کجا دارم‏
 بر اين مقام خدا داده افتخار کنم‏
که در حريم رضا رتبه‏ي گدا دارم‏
 غبار درگه شمس الشموس عين شفاست‏
براي چاره‏ي هر درد از اين دوا دارم‏
 ز صاحبان کرم نيست چشم اکرامم‏
اميد مکرمت از حضرت رضا دارم‏
 مرا چه بيم ضلالت ز کوره راه جهان‏
که از ولايت او نور رهنما دارم‏
 قسم به تربت پاکش که کعبه‏ي دلهاست‏
غلام اويم و در خدمتش وفا دارم‏
 ز معصيت نگران و به مهر او خرسند
چه حالتي است که در خوف و در رجا دارم‏
 به مهر آل علي پروريده جان و تنم‏
عجب که مستم و در قلب کيميا دارم‏
 ز طوس دل نتوانم گرفت و رفت ولي‏
به سر هواي تماشاي کربلا دارم‏
 ز دل نميرودم ياد نينواي حسين‏
که روز و شب ز فراقش چو ني نوا دارم‏
 اگر نمردم و رفتم به آستان بوسش‏
از اين زمانه به آن شاه شکوه‏ها دارم‏
 به رستخيز (مؤيد) چو از لحد خيزم‏
به دست نامه و بر لب رضا رضا دارم‏

شاعر : استاد سید رضا موید