علی ابن موسی الرّضا رویامه
 علی ابن موسی الرّضا دنیامه
تو دو عالم افتخارِ من اینه        
 علی ابن موسی الرّضا آقامه
*همیشه درد بی سامانی ام را با امید خاک بوسیِ حریمت می دهم تسکین
و با رویای دیدارِ ضریحِ با صفایت می رسانم شام را بر صبح،چه رویایی،
چه رویاهای زیبایی که اینها از عنایات علی و مادرت زهرا(س)
شود تصویر نابش در دلم پیدا،شکوهِ جلوه ی عشقِ علی موسی الرّضا
پیدا در این رخسار و سیمامه...
علی ابن موسی الرضا رویامه...
*کبوترهای قلبم عاشقانه می پرند از دل به روی شاخه ی شمشاد ،
سوی صحن گوهرشاد و بر لب زمزمه دارند یاالله ممنونیم ما را
آشنا کردی،اسیر دلربا کردی،وَجَلدِ آستانِ قدسِ مولامان رضا کردی،
چه صحنی،چه حریمی،چه مزاری،چه کراماتی از این آقا عیان گردیده بر عالم،
نسیم عاشقی آید در این درگه ز جنّت در مثل همچون گلی که مست می گردد
ز طعمِ بوسه ی شبنم وَ آن ابری که می بارد به شادی دم به دم نم نم،بیا مدحی بخوانیم
از امام عشق جویان همه عالم،رئوف آل طه و عزیز کلّ دلها و گل زیبای باغ عشق زهرا(س) و
رضا فرزند مولا و چو مادر پاره ای ازقلب طاها و تمام فیض دنیا و بهشت نور عقبا
و تولّی و تبرّی و دل آرا و مصفّایی که نامِش لحظه لحظه وردِ لبهامه...
علی ابن موسی الرضا رویامه...
*اگر مولا دهد جلوه،کند لطفی،همیشه خادم این آستان قدس می مانم،
همیشه در رهِ عشقش تَفَعُّل می زنم بر حافظ و در بزم یلدای ولای او الا یا ایها السّاقی
ز نور شمع جمع یار می خوانم قسم بر لاله و نسرین قسم بر سوسن و نرگس که این گل
از همه گلهای عالم هست زیباتر و نَتوان بی مَدَد،دم از گلِ گلزار زهرا(س) زد
چو می گویی رضا،حیدر به جنّت گویدت جانم،بیا پس قدر این نعمت بدانیم
و دمادم سجده ی شکرِ ولای او بخوانیم و همیشه با نماز و بندگی و فیض تقوی، سائل این در بمانیم و
 ز دل هر عشق جز عشق علی موسی الرضا را ما برانیم و نهال آرزویش را به خاک جان نشانیم
و به دنیا از شرف پوشیم از الیاف سوز عشق و حبّ و عاشقی و بندگی و نوکری جامه
علی ابن موسی الرضا رویامه...

شاعر : حاج امیر عباسی