عبدِ حریم تو ای مولای عالمینیم                                 از همین هیئت آقا زائر کاظمینیم
ابن الرضا یا مولا...
ما از ازل آقا جان ، دل بر ولایت داریم                    چون سائلان نشسته ، دمِ باب المرادیم
یا جوادُ الائمّه ، فدای سوزِ آهت                         یک حجره ی در بسته ، گردیده قتلگاهت
عیان شد در غریبی دردِ نهانت آقا                          زهرِ جفا زد آتش ، بر جسم و جانت آقا
همدم اشک و آه و سوزِ شرر شدی تو                     مثلِ بابا در غربت ، پاره جگر شدی تو
از ظلم و بی وفایی ، پرپر چو لاله بودی                    کنیزان غرقِ شادی تو غرقِ ناله بودی
امّ الفضلِ ملعونه ، بر تو ستم روا کرد                           دلِ محبّینت را با یادت غَمسَرا کرد
با لبِ تشنه آقا چون جانِ تو فدا شد                             زنده دوباره داغِ شهید کربلا شد   
آن شهیدی که گردید ، چون گل به مقتل پرپر             با ناله ی جانسوزِ حسین غریبِ مادر
آن شهیدی که سرش از پیکرش جدا شد                       راسِ مقدّسِ او هلال نیزه ها شد

شاعر : حاج امیر عباسی