بیـا دوباره مـدینه دلا تمـاشا کن
تجلیـات خدا را بیا تمـاشا کن
فضـا پُراست ز نور وجـود شمس شموس
بـه جلوه جلوۀ او در فضا تماشا کن
فروغ چهرۀ شمس الضحا تماشائی است
به روی دامـن بـدراالـُدجی تماشا کن
شکوفـه بارتـریـن گلُبـن فضیلت را
میـان گلشن سبـز ولا تماشا کن
ملائکی کـه بـه پـابـوس آن امـام همُام
رسیـده اند ز اوج سمـا تماشا کن
برای کام وی، آب فـرات آوردنــد
به یاد صحنـه ای از کـربلا تماشا کن
بخوان« یُطهّـرُ »و آندم شکوه قدرش را
میـان آینـه ی انمّا تمــاشـا کن
بیـا بـه مکتب پُـر شـور علــم و دانش او
به نـور عالـم آل عبـا تماشا کن
حریـم زادۀ موساست این حرم، این جا
هزار جلوه به طور وفـا تمـاشا کن
اگرکه شوق تمـاشا بـه تو عطا کردند
به گوشه گوشۀ صحن و سرا تماشا کن
قـدم به ساحت این کعبـۀ وفا بردار
مقـام و زمــزم و سعی و صفا تماشا کن
نظر به کعبـه نمـودن عبـادتی دارد
بیـا به کعبـۀ اهـل ولا تمـاشا کن
صفای شبنـم و لطف بهــار اگـر خـواهی
به چشم زائر پاک رضـا تماشا کن
حضـور تشنـه لبـان حقیقت دیــن را
کنـار چشمـۀ آب بقـا تمــاشا کن
کبـوتـران دعـاگوی زائرانش را
به روی گنبـد زرد طـلا تماشا کن
بــه پشت پنجـرۀ او هـزار معجـزه را
به روشنـائی آئینـه هــا تمـاشا کن
اگـر کـه دست تهی آمــدی، مـرامش را
در ایـن محیـط سخـا و عطا تماشا کن
اگر چو آینـه هـای حـرم شکسته شدی
درستـی دل خـود را بیـا تمـاشا کن
حریم اوست «وفائی»چو روضة الجنّه
بیـا و ساحت این بـاغ را تماشا کن

شاعر : استاد سید هاشم وفایی