مدینه دوباره زمین پر از بلا شده
یه آقای خسته روضه خون کربلا شده
به یاد شاه تشنه لب  
  داره جگرم می سوزه
نشسته روبروی من    
  دل مادرم می سوزه2
دارم میرم بی کس وتنها       
   با چشمای شبیه دریا
سر میذارم رو پای زهرا
أنا الغریب    أنا الغریب 3
با اثر این زهر مسافر شهر غربتم
آثار شهادت پیدا شده روی صورتم
تنم پر از ورم شده   
به خدا زپا فتادم
آتیشه پا تا به سرم   
  یکی برسه به دادم
دیگه به من نفس حرومه  
یه دنیا غم بین گلومه
ای پسرم کارم تمومه  
أنا الغریب    أنا الغریب 3
پسر عزیزم به کنار بسترم بیا
وصیت من رو بگو به تموم حاجیا
برام تا ده سال تو منا   مجلس عزا بگیرن
اجر عزاداریشونو      
 از خود خدا بگیرن
لباسی که برای احرام     
 پوشیده ام وقت دعاهام
بذار برام بین کفنهام
أنا الغریب    أنا الغریب 3

شاعر : رضا تاجیک