آسمانم بي ستاره  
غصه هايم بي شماره
خاطراتم مي زند بر  هر دلي
تير  شراره
صاحب قدر و اجري رفيعم
آرميده به خاک بقيعم
من غريبم
داغ عظمي  قتل شه بود
قاصد  پر ناله اش من
که به عشق  کربلا بود
حاجي  چار ساله اش من
لحظه ي اضطراب و به ناله
من گرفتم  دو دست سه ساله
من غريبم
سوز  غربت  کرده آبم
وارث حزن و عذابم
شاهد  غارت شدنِ   مهد نوزاد ربابم
هر زمان کودکي ناله  سر داد  
ديده ي خسته ام گريه افتاد
من غريبم

شاعر : رضا تاجیک